شناسایی وضعیت مستند سازی تجربیات سازمانی در پژوهشکده‌ها و موسسات پژوهشی کشور

پژوهش حاضر با هدف شناسایی وضعیت مستند‌سازی تجربیات سازمانی در پژوهشکده‌ها و موسسات پژوهشی کشور و با روش ترکیبی اکتشافی انجام شده است. ابزار جمع‌آوری اطلاعات بخش کیفی، مصاحبه نیمه‌ساختاریافته بوده است و مشارکت‌کنندگان در بخش کیفی این پژوهش بر اساس نمونه‌گیری نظری و با روش زنجیره‌ای، از میان خبرگان تجربی آموزش عالی، خبرگان نظری و خبرگان حوزه مستند‌سازی تجربیات انتخاب شدند. روش تحلیل بخش کیفی کدگذاری باز مبتنی بر تم‌ها بود. در بخش کمی از ابزار پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردید. جامعه آماری بخش کمی پژوهش شامل‌: روسا و معاونان و مسولان دفاتر روسا و معاونان و مسئولین روابط عمومی پژوهشکده‌ها و موسسات آموزش عالی تحت پوشش وزارت عتف بود که به‌صورت سرشماری، انتخاب شد و داده‌ها بر اساس روش‌های آماری توصیفی و آمار استنباطی تحلیل گردید. نتایج پژوهش حاکی از آن بود، نگرش افراد با سابقه خدمت بیشتر از ده سال به بالا بهتر از اعضایی است که سابقه خدمت کمتر از 10 سال دارند. همچنین، وضعیت موجود موسسات پژوهشی و پژوهشکده‌ها از نظر مستند نمودن تجربه به مفهوم اصیل و واقعی منفی می‌باشد. اما مستند‌سازی مصوبات و مشاوره‌های ناشی از تجارب در جلسات شورایی و ... در حد کم انجام می‌پذیرد. در خصوص تسهیم دانش ضمنی و تجربیات، نیز محور اصلی، عوامل فردی اعضای موسسات پژوهشی به تسهیم دانش سازمانی و تجربه با همکاران است. عوامل سازمانی و برون سازمانی و ... تنها در تسهیم دانش ضمنی و تجربه نقش حمایتی ایفا می‌نمایند و این عضو هیات علمی هست که بر اساس توانایی‌های دانشی خود و عوامل فردی و شخصیتی، تصمیم‌گیرنده نهایی در تسهیم دانش ضمنی می باشد.